encumber |
{ın'kʌmbər}
- {V} yüklemek, sorumluluk yüklemek, engellemek, tıka basa doldurmak, engel olmak
|
|
|
encumber |
f. |
|
encumber |
, incumber
f. engel olmak, mani olmak; yüklemek, zorunluluk veya sorumluluk altında bırakmak. encumbrance
i. yük, engel, mâni; çocuk, bakımından sorumlu olunan kişi; huk. borç, ipotek . without encumbrances çocuksuz; ipoteksiz, ilişiksiz. encumbrancer
i. huk. bir başkasının mülkü üzerinde hakkı veya alacağı olan kimse. |
|
encumber |
en.cum.ber
înk^m'bır
Fiil
·[bakınız]
"be encumbered with" |
|
encumber |
, incumber engel olmak, mani olmak; yüklemek, zor |
|
|