dismay |
{dıs'meı}
- {N} dehşet, korku, umutsuzluk, bunalım
- {V} korkutmak, dehşete düşürmek, umutsuzluk: umutsuzluğa düşürmek
|
|
dismay |
f.
i. korkutmak, dehşete düşürmek, yıldırmak cesaretini kırmak;
i. yeis, keder, ümitsizlik, dehşet içinde kalma. |
|
dismay |
f. 1. dehşete düşürmek. 2. perişan etmek.
i. dehşet. |
|
with/in dismay |
dehşet içinde, dehşetle. |
|
dismay |
dis.may
dîsmey'
Fiil
* dehşete düşürmek.
* perişan etmek.
İsim
* dehşet. |
|
in dismay |
* dehşet içinde, dehşetle. |
|
to one's dismay |
* korktuğu gibi. |
|
with dismay |
* dehşet içinde, dehşetle. |
|
dismay |
korkutmak, dehşete düşürmek, yıldırmak cesaretini |
|
dismay |
v.korkut:n.ümitsizlik |
|
dismay |
dehşete düşür |
|
dismay |
dehşete düşürmek |
|
dismay |
korkutmak |
|
dismay |
yıldırmak |
|
dismay |
korku |
|
dismay |
dehşet |
|
dismay |
yılgı |
|
dismay |
ümitsizlik |
|
dismay |
dehşet, korku, umutsuzluk, bunalım |
i. |
dismay |
dehşete düşür |
[tech.] |
|