Osmanlıca » Türkçe |
Yukarı |
SEREF |
Boş yere ve lüzumsuz harcamak, israf etmek. * Hatâ etmek. * Âdet, haslet iyi huy. |
|
|
ŞEREF |
Yükseklik, yücelik. Büyüklük. * İnsanlar arasında geçerli ve makbul olma. Büyük bir makam sâhibi olma. *
Cenab-ı Hakka itâat ve ubudiyyeti ve yüksek hizmeti ile çok ihsanına mazhar olma. * İftihâr, övünme. |
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı |
ŞEREF-BAHŞ |
f. şereflendiren. şeref veren. |
|
ŞEREF-EFZA |
f. Şeref artıran. |
|
ŞEREF-PEZİR |
f. Şeref ve itibar bulan. |
|
ŞEREF-RESAN |
Şeref ulaştıran, şeref eriştiren. |
|
ŞEREF-RİZ |
f. Şeref veren. |
|
ŞEREF-VARİD |
f. Şerefle gelen. |
|
ŞEREF-YAB |
f. şeref bulan, şeref kazanan. |
|
ŞEREF-ZAHİR |
f. Şerefle çıkan. |
|
|
|