Osmanlıca » Türkçe |
Yukarı |
ASIL |
(Bak: Asl) |
|
|
ASİL |
Esas. Yedek olmayan. * Köklü. * Edebli, soylu. * Fık: Muamelâtta kendi nâmına hareket eden. * Akşam
vakti. * Ölüm, mevt. |
|
ÂSİL |
(C.: Avâsil-Usûl) Kovandan bal alan kişi. * Yürürken aceleden yele yele yürüyen kimse. |
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı |
ASİL-ZADE |
f. Sülâlesi ve ailesi görgülü, temiz ve asil olan. |
|
ASİL-ZÂDEGÂN |
(Asil-zâde. C.) Asilzâdeler, soylu kişiler. |
|
HEM-ASIL |
f. Aynı asıldan. |
|
|
|