HÜSN-Ü İSTİ'MAL |
İyi ve güzel kullanma. |
|
İSTİ'BAD |
Köle edinmek, esir almak. |
|
İSTİ'BAR |
İbret alma, ders alma. * Rüya tabir ettirme. |
|
İSTİ'CAB |
(Aceb. den) Şaşma, taaccüb etme, hayrette kalma. |
|
İSTİ'CAL |
Acele olmasını istemek. Acele etmek. |
|
İSTİ'DA |
Medet, yardım istemek. |
|
İSTİ'DAD-ŞURE |
f. Verimsiz istidad. Çorak yerin kabiliyeti. |
|
İSTİ'DADAT |
(İsti'dad. C.) İstidadlar, kabiliyetler, yetenekler. |
|
İSTİ'FA |
Affını, azlini, bağışlanmasını istemek. * Kendisinin memuriyetten affını taleb etmek. |
|
İSTİ'FA-YI KUSUR |
Özür dileme. |
|
İSTİ'FAF |
Kötü şeylerden çekilmek. * İffetlilik iddia etmek. |
|
İSTİ'KAB |
Birisinin kusurlarını, ayıplarını arraştırmak. |
|
İSTİ'KAF |
Bir yere kapanma. Bir yerde kendini hapsetme. |
|
İSTİ'LA |
(Ulüv. den) Yükselmek. Üste çıkmak. Yüce olmak. Terfi' eylemek. Galib olmak. * Gr: Bir şeyin bir şey
üzerine çıkması. * Tecvidde: Harf okunduğu zaman dilin, üst damağa kalkmasına denir. (Bak: Müsta'liye) |
|
İSTİ'LAC |
(İlâc. dan) İlaç isteme. |
|
İSTİ'LAM |
(İlm. den) Bilgi edinmek için yüksek bir makamdan alt makama sorulma. * Yazı ile bilgi isteme. |
|
İSTİ'LAN |
(İlân. dan) İlânını isteme. |
|
İSTİ'MAL |
(Amel. den) Kullanmak. Faydalanmak. |
|
İSTİ'MALAT |
(İsti'mal. C.) Kullanışlar. Kullanmalar. |
|
İSTİ'MAR |
Bir yeri imar etmek. Bir yerin mâmurluğunu istemek. * Müstemleke yapmak, sömürgeleştirmek. İstimlak
etmek. |
|