FÂİL-İ HAKİKÎ |
Bir işte hakiki te'sir sahibi. Onu hakkı ile yapan (Allah C.C.) |
|
FÂİL-İ HAYR |
Hayır işleyen, hayır sahibi. |
|
FÂİL-İ MUHTAR |
Re'yinde müstakil olan. İstediğini yapmakta serbest olan (Cenab-ı Hak). |
|
FÂİL-İ MÜBAŞİR |
Huk: Bir şeyi bizzat yapan kimse. |
|
FÂİL-İ MÜŞTEREK |
Huk: İşlenmiş olan bir suçta parmağı olan. Suç ortağı. |
|
İSM-İ FÂİL |
Gr: Kendisinden fiil, iş çıkan kimsenin sıfatı. Fâil, hâdim, kâtib gibi. |
|
MÜBALAĞALI İSM-İ FÂİL |
Gr: ( : fa'âl) ve ( : faul) gibi bazı kalıplara giren kelimelere denir. Bu vezinden gelen kelimeler "mübalağa"
ifade ederler. "En, pek, çok" mânasına gelirler. |
|
NAİB-İ FÂİL |
Meçhul fiilin mevzuu olan kelime ki, harekesi merfu olur. (Küsirel kalemü: "Kalem kırıldı" cümlesinde "
kalem", "Naib-i fâil" olmuş ve fâilin yerine geçmiştir.) |
|