ARUS-İ CİHÂN |
Dünya. |
|
BAD-GERD |
f. Kasırga. |
|
BEZM-İ CİHÂN |
Dünya meclisi. Dünya. |
|
CİHAN |
f. Dünya, kâinat, âlem. |
|
CİHAN-ÂRÂ |
f. Cihanı süsliyen, dünyayı bezeyen. |
|
CİHAN-BÂN |
f. Cihanın bekçisi, dünyanın koruyucusu olan. Allah. Hükümdar. |
|
CİHAN-BİN |
f. Dünyayı, cihanı gören. Allah. * Göz. |
|
CİHAN-CU(Y) |
f. Dünyaya hâkim olmaya çalışan sultan, hükümdar. |
|
CİHAN-DEĞER |
f. Cihan kıymetinde. Çok kıymetli. |
|
CİHAN-DİDE |
f. Cihanı görmüş. Tecrübeli. * Meşhur, nâmdar. |
|
CİHAN-EFRUZ |
f. Cihanı, dünyayı aydınlatan. |
|
CİHAN-FÜRUZ |
Cihanı aydınlatan. |
|
CİHAN-GİR |
f. Meşhur, cihanı zabteden, fâtih. |
|
CİHAN-NEVRED |
f. Cihanı gezen, dünyayı dolaşan. |
|
CİHAN-NÜMA |
f. Dünyayı gösteren harita veya coğrafya. * Çatının üzerinde her tarafa nezareti olan açık taraça. * Meşhur
Türk Âlimi Kâtib Çelebi'nin 1654 (Hicri: 1065) tarihinde çizdiği Asya Kıt'asının haritası. |
|
CİHAN-PENAH |
Cihanın koruyucusu olan. |
|
CİHAN-PESEND |
f. Cihana meydan okuyan. |
|
CİHAN-SÂLÂR |
f. Cihanın başkanı, büyüğü ve kumandanı olan, padişah. |
|
CİHAN-SİTAN |
f. Cihanı zapteden. Padişah, hükümdar. |
|
CİHAN-SÛZ |
f. Cihanı yakan, güneş. * Mc: Çok zulmeden. |
|