AFTAB |
f. Güneş. * Pek güzel şahıs. * Çok parlak çehre. |
|
AFTAB-GERDEK |
f. Kaya keleri. * Ayçiçeği. |
|
AFTAB-GERDİŞ |
f. Yer yüzü. * Kaya keleri. * Devamlı güneş gören yer. |
|
AFTAB-GİR |
f. Güneşlik, şemsiye. * Güneş gören yer. |
|
AFTÂB-I KUREYŞ |
Hz. Muhammed (S.A.V.) Efendimiz. |
|
AFTAB-PEREST |
f. Nilüfer çiçeği. * Güneşe tapan kimse. * Ayçiçeği. |
|
AFTAB-RU |
f. Güneş yüzlü, yüzü güneş gibi parlak (güzel). * Sevimli, dilber. * Güneşe karşı olan (yer). |
|
GERDÂN |
f. Dönen, dönücü. Çeviren. (Bak: Gerden) |
|
HANDE-İ ÂFTÂB |
Güneşin gülmesi. Güneşin doğması. |
|
LEB-İ ÂFTÂB |
Gölge. |
|