• sözlük
  • dictionary
  • wörterbuch
  • çeviri
Genel Arama
Çeviri
Eski Arayüz
Web Arama
KELİME
     

Google Translate
KELİME
     
Dil Seçimi
»
|

Osmanlıca » Türkçe Yukarı
ZEMİN Kötürüm kimse.
ZEMİN f. Yer. Yeryüzü.* Meydan. Satıh. * Tarz. Eda. *Mevzu.

Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar Yukarı
A'MAK-I ZEMİN Zeminin derinlikleri.
CÜNBİŞ-İ ZEMİN Deprem, zelzele, yer sarsıntısı.
GÜL-İ ZEMİN Meşveret meclisi.
HALİFE-İ RUY-İ ZEMİN Yeryüzünün halifesi mânâsına gelen bu tabir, Yavuz Sultan Selim Han'dan sonra Osmanlı Padişahları hakkında kullanılmıştır.
KÜRE-İ ZEMİN Dünya, küre-i arz.
NÂF-I ZEMİN Zeminin ortası. Mekke-i Mükerreme.
NAT'-I ZEMİN Yer yüzü. Sath-ı Arz.
RUY-İ ZEMİN Yeryüzü.
SECDE-BER-ZEMİN-İ HAYRET VE MUHABBE Hayret ve muhabbetle yere secde etmek.
ZÂNÛ-BE-ZEMİN f. Diz çökerek, dizini yere koyarak.
ZEMİN Ü ZAMAN Vakit ve yer. * Münasebet. Mevzuya veya mes'eleye olan uygunluk, hâl, vaziyet.
ZEMİN-BUS (Saygı ve hürmetten dolayı) yeri öpme.
ZEMİN-DÂR (C: Zemindârân) f. Hâkim. Vâli.
ZEMİN-İ ŞURE Çorak yer.
ZEMİN-KUB f. İkide bir ayağını yere vuran çengi, rakkase. * Yer tepici olan at, deve, katır ve benzeri hayvanlar.
ZİR-İ ZEMİN Yeraltı.