ASÛDE-NİŞİN |
f. Rahatça oturan. İstirahat eden. |
|
BEHİŞT-NİŞİN |
f. Cennette oturan. |
|
BESÂRE-NİŞİN |
f. Sofada oturan, uşak, hâdim, hizmetçi. |
|
CAY-NİŞİN |
f. Yer tutan. Birinin yerine geçen. |
|
DİL-NİŞİN |
f.Gönlüde yer tutan. Lâtif, hoş. |
|
ERİKE-NİŞİN |
f. Tahtta oturan. |
|
EVRENG-NİŞİN |
f. Tahtta oturan, hükümdar. |
|
GEHVARE-NİŞİN |
f. Beşikteki çocuk. |
|
GEVHER-NİŞİN |
f. Cevherlerle süslenmiş. |
|
GUŞE-NİŞİN |
f. Köşeye çekilen, münzevi, insanlardan uzaklaşan. |
|
HÂK-NİŞİN |
f. Dilenci, sâil, fakir. |
|
HASEM |
Burnun yassı ve geniş olması. |
|
HAŞEM |
Taraftarlar ve hizmetçiler. Düşmanlarına karşı koruyanlar. Aile. |
|
HAŞEM |
Burun içinde olan bir illettir ve kokuyu değiştirir. * Genzin tıkanıp burnun koku almaması.* Etin kokması. |
|
HATIR-NİŞİN |
f. Akılda kalan, hatırda kalan. |
|
HAYME-NİŞİN |
Çadırda oturan. Göçebe. |
|
KAL'A-NİŞİN |
f. Kalede oturan. |
|
KUBBE-NİŞİN |
f. İstanbulda Topkapı Sarayı'nda Kubbealtı denen yerde toplanan kabine üyeleri denebilecek toplantıya
katılan vezirlerin herbiri. |
|
KÜRSİ-NİŞİN |
f. Tahtta oturan hükümdar, pâdişah. * Vâli. * Câmide vaaz eden. |
|
MERBA'-NİŞİN |
f. Yazlıkta oturan. |
|